In Ins We Trust

O tym jak umierałam

Podeszłam do mojego oczytanego brata i zapytałam go co to jest wyrostek robaczkowy, bo w "Lekarzu Domowym", pod hasłem zapalenie wyrostka robaczkowego zaznaczony był wykrzyknik i bardzo groźnie brzmiące hasło "Skontaktuj się jak najszybciej z lekarzem!" (całość opatrzona była czerwonym lub żółtym kolorem i wykrzyknikiem, który nakazywał dzwonienie do domu pogrzebowego, celem domówienia szczegółów pogrzebu). Mój ukochany starszy brat bardzo szybko wyjaśnił mi na czym polega schorzenie, o które go zapytałam. Doskonale wiedział o co pytam, najwyraźniej też wyrostek robaczkowy wydawał mu się bardzo groźną sprawą. Wróciłam do mojej książki i doskonale przeanalizowałam co musi się dziać, bym mogła z całą pewnością stwierdzić, że mam zapalenie wyrostka robaczkowego. Od tego momentu bałam się o moje życia podczas każdej niestrawności, każdego mniejszego lub większego bólu życia, a pani pielęgniarka w podstawówce musiała mnie wielokrotnie uspokajać, gdy przychodziłam z płaczem, że tym razem na pewno umieram. No bo od tego należy zacząć - jak wyrostek robaczkowy pęknie, to człowiek umiera i nikt go nie uratuje. Wyobrażałam sobie ten narząd (???) jako tykającą w moim brzuchu bombę, która wybuchnie przy najgorszej możliwej okazji i zakończy mój żywot. 

Najgorszym wspomnieniem, które towarzyszą mojemu umieraniu, było moje rzekome zapalenie wyrostka podczas wakacji 1997. Była wtedy ogromna powódź w Polsce i cały ten wyjazd uważam za najgorszą karę w życiu jaką dostałam kiedykolwiek od moich rodziców. Jest to tak paskudne wspomnienie, że nie zamierzam poświęcać mu osobnej notki, więc opowiem wam teraz do jakich ekskluzywnych warunków wysłali mnie moi współtwórcy. Pominę fakt, że domki, w których dzieci (w tym ja) zostały ulokowane znajdowały się jakieś 30 metrów od małego jeziorka, które było jedną z większych baz rozrodczych miejscowych komarów. Sama powódź i wilgotność Polski w tym okresie sprzyjała hordom tych krwiożerców w powietrzu, ale uwierzcie mi - tam na jeden metr kwadratowy przypadało mniej więcej pół człowieka, 30 centymetrów kwadratowych trawy, pół metra kwadratowego kałuży i czterdzieści milionów komarów. Żeby skutecznie dostać się z domku do jadalni trzeba było zaopatrzyć się w cokolwiek, co pozwoliło utorować drogę i przebić się przez armię komarów. Nie zniechęcało mnie to jednak, bo był to obóz konny, a ja miałam w tamtym momencie bardzo duży pociąg do jeździectwa. Po przyjeździe rozpakowałam się i po kolacji poszłam spać. Około godziny drugiej w nocy obudzili mnie dorośli mężczyźni, którzy nakazali mi i moim koleżankom jak najszybsze spakowanie najpotrzebniejszych przyborów. Byłam tak rozemocjonowana ich najściem, że pomyślałam, że to jakaś kolonijna gra i wzięłam piórnik z pisakami i kredkami, bo przecież o cóż innego może chodzić. Okazało się, że domek zalało, a panom chodziło o majtki, skarpetki i szczoteczkę do zębów, ale o tym dowiedziałam się następnego dnia. Koniecznie muszę wspomnieć, że w moich dążeniach do opanowania medycyny, byłam tak konsekwentna, że jeszcze przed wyjazdem udało mi się dowiedzieć, że komary przenoszą takie groźne choroby jak malaria lub borelioza. Dopiero zaczęłam studiowanie właściwości wirusa HIV, ale dowiedziałam się, że przenosi się przez krew, stąd też logiczne dla mnie było zagrożenie, jakim było każde ugryzienie komara. Nie zapominałam jednak o bombie, którą miałam ukrytą po prawej stronie brzucha, która tylko prosiła się o detonacje w momencie, gdy będę jak najdalej od domu i nie zdążę pożegnać się z bliskimi. Naturalnie tak też się stało podczas wycieczki - mój wyrostek musiał wszak poczekać na moment, kiedy moje ewentualne odratowanie nie będzie wchodziło w grę. Konając w autobusie, myślałam o moich drogich rodzicach i o tym, że nie pożegnam się z dziadkiem ani babcią. W końcu dojechaliśmy do naszego obozowiska (domki, w których ulokowano nas na początku zamieniono na przyczepy kempingowe, które postawiono na wzniesieniach, tak by woda i ich nie zalała), a mnie natychmiast przeniesiono do kolonijnej pielęgniarki. W mojej opinii miałam wszystkie objawy - ból brzucha po prawej stronie, podczas oddychania ból się nasilał, było mi słabo oraz miałam nudności. Wypisz wymaluj zapalenie wyrostka robaczkowego. Gdy wniesiono mnie na sale pani pielęgniarki, ta zapytała mnie co mi dolega. Odparłam pewnym, choć umierającym tonem "to na pewno zapalenie wyrostka". Pani pielęgniarka spojrzała na mnie okiem, pełnym drwiny, ale zaczęła mnie badać. Zapytała mnie skąd mam w ogóle pojęcie o takiej chorobie, zdziwiona odwarknęłam, że z "Lekarza Domowego", a w głowie wyśmiałam ją, bo to przecież było logiczne, więc skąd to pytanie. Skupiałam się jednak dalej na moich ostatnich chwilach na Ziemi, myślałam o psie, którego zostawię, o moich marzeniach na przyszłość i modliłam się do Boga, by mnie jednak uratował, a jeśli to zrobi, to obiecuję, że będę sprzątać pokój co dwa dni. Wtedy Bóg najwyraźniej postanowił się objawić, ponieważ po dwóch minutach zwymiotowałam, a ból ustał - okazało się, że się zatrułam wczorajszymi klopsikami w sosie pieczarkowym... Parę dni później odwiedzili mnie moi rodzice, którym oczywiście opowiedziałam o mojej niedoszłej śmierci i rozpłakałam się mówiąc, że jak nie wyrostek to na pewno malaria od komarów i żeby mnie stąd zabrali. Prośbę swoją motywowałam warunkami, w jakimi przystało mi żyć - pokazałam przyczepę, w którym spałam ja i pięć moich koleżanek (przyczepa miała rozmiar mniej więcej 2x2). Moi rodzice jednak zawinęli się szybko do samochodu i nie przekonała ich biegnąca za autem, zapłakana córka. Resztę wyjazdu musiałam walczyć z komarami i unikać tych prawdopodobnie przenoszących choroby, ale jak widać przeżyłam, choć nadal nie wiem jakim cudem.

Najedzeni Fest

W ostatnią niedzielę odbył się w Krakowie event dotyczący tego co każdy z nas lubi najbardziej - jedzenia. Wybrałam się na niego z Paulą i wspólnie przyglądałyśmy się różnorodnościom kuchni ze wszystkich stron świata, które bez trudu można odnaleźć na mapie krakowskich restauracji. Jak dobrze wiecie nie jestem specjalistką kulinarną, ale doskonale wiem, co może mi smakować, a co nie. Niestety podczas wizyta w Forum (właśnie tam miał miejsce festiwal) skuszono mnie na chińską, bądź koreańską kapustę - to zdecydowanie mi nie smakowało. Przeglądając zdjęcia żałuje, że nie skusiłam się na ciasteczka lub chociażby na sushi, ale tłumaczę sobie to tym, że pikantna kapusta z Azji wypaliła mi przełyk. Muszę jednak przyznać, że samo wydarzenie jest bardzo ciekawe - na całkiem sporym terenie zaprezentowało się wiele restauracji, piekarni, cukierni czy wędzarni. Każdy mógł napić się czegoś lub zjeść - do bardziej syta, lub mniej syta (zwłaszcza jeżeli wybrał chińską kapustę). 

Do moich miesięcznych wyzwań dołączam od dzisiaj ćwiczenia. Nie byłabym sobą, gdybym nie przeszukała internetu w ramach znalezienia najbardziej odpowiednich zestawów. W ręce wpadła mi tablica motywacji, na której odnalazłam cały zestaw treningowy. Wyzwanie trwa 30 dni - trenujemy każdego dnia według harmonogramu, jaki jest podany na grafice poniżej. Ja do moich ćwiczeń dołączam godzinną jazdę rowerkiem przed rozpoczęciem wyzwania. Każdy z nas ma większe lub mniejsze problemy z jakąś partią ciała, a nawet jeżeli nie ma to zawsze można ją udoskonalić. Być może dlatego autorka wyzwania wybrała brzuch, pośladki i nogi. Ja na moje nogi nie narzekam, ale wyzwanie to wyzwanie, dlatego zamierzam ćwiczyć też tę partię ciała. 

Zaczynamy od rozgrzewki. 

Potem 10 minut brzucha 

lub 8 minut ABS

Potem pośladki

I nogi

Kończymy ćwiczeniami rozciągającymi